Novembro é o mes que ten como protagonista "o peón", este xoguete tradicional que chegou á actualidade sen moitas modificacións.
Podémolos chamar peóns, trompos, buxainas pero son o mesmo e os rapaces o que desexan é facelos bailar.
No noso cole hai dous días no que o patio se enche de peóns e, desde os máis grandes ata os máis pequenos queren facelos bailar,
Teremos que esperar a San Andrés para rematar o mes......bailando peóns outra vez!
O Samaín en galego é a celebración celta que marca a fin do verán e o ano novo celta, provén da palabra gaélica "Samhain". É o herdeiro das festividades tradicionais galegas de Defuntos, Noites das Ánimas ou Noite dos Calacús, e hoxe en día celébrase con moita participación social e cultural.
No noso colexio houbo moitísimas activides dedicadas a esta festa que se poden ver nas diferentes publicacións de Instagram.
Desde Dinamización Lingüística propuxemos a elaboración de contos con personaxes típicos destas datas: cabazas, meigas, a Santa Compaña......; ata os raparigos de Educación Infantil crearon os seus propios libros de contos:
Tamén se propuxo, en conxunto coa biblioteca do centro, un concurso de "CONXUROS" no que houbo moita participación:
Velaquí algúns exemplos:
E como gañadora deste concurso en Lingua galega, Laura Infante, de 4º de ESO que fixo un conxuro de amor que quizais, se o facedes, teña bo final.
Houbo moitísma participación, a nosa ÁRBORE DA LINGUA quedou pequena para acoller tanta obra. Isto significou que foi moi dificil a escolla das pezas gañadoras.
Na primeira etapa o premio foi para Candela Espiñeira:
Na segunda categoría gañou Sara Carpente:
E, na etapa da ESO, o premio foi para a alumna Daniella Parajón:
O 2025 foi declarado o ano de Castelao con motivo da celebración do 75 aniversario da súa morte.
Con axuda dos traballos de cada etapa educativa do colexio, conseguiuse unha fermosa exposición na que se percorreu a vida persoal, artística, literaria e política do autor homenaxeado.
Foron os alumnos de 4º de ESO os ciceróns que levaron aos seus compañeiros a coñecer a traxectoria do autor de "Cousas".
O primeiro que fixeron foi mostrarlles a liña de vida do artista vinculada sempre á súa liña literaria , artística e política.
Logo mostraron e explicaron as portadas dos libros de Castelao, parándose nalgunhas para falar do que significaban, xa que eran obras por si mesmas. As portadas foron obra do alumnado de EP.
Xa na "Árbore da Lingua" puídose admirar os debuxos de Castelao, pero nesta exposición case cobraban vida porque foron recreados en fotografía polos alumnos de EI, e escritas co "humor e a ironía" de Castelao polos rapaces de 1º e 2º de EP.
A véspera das Letras Galegas, tivemos a nosa celebración no colexio.
É a data máis esperada por todoos os que amamos a nosa lingua, pois hai un pretesto para celebrala e máis este ano cando son festexadas e homenaxeadas ás Cantareiras.
Este ano dedícase o Día das Letras
ás cantareiras, representadas por Adolfina e Rosa Casás, de Cerceda, Eva
Castiñeira, de Muxía, e Manuela Lema, Teresa García, Prudencia e Asunción Garrido,
integrantes estas catro das Pandereteiras de Mens pola súa contribución ao uso,
conservación e difusión da nosa lingua e da nosa cultura.
Os rapaces de 3º de ESO viviron o segundo trimestre inmersos na Idade Media nas aulas de Literatura Galega. A parte marabillosa desta vivencia foi facer o seu propio "Cancioneiro de amigo".
O primeiro que tiveron que facer os rapaces e rapazas foi aprenderse todas as características deste tipo de Cantigas: Son breves cancións postas en boca duna muller namorada. Teñen unhas características temáticas e formais diferentes do resto da lírica medieval, e proceden duna tradición autóctona do pobo, anterior ó trobadorismo.
Nelas, a natureza ten un papel relevante, e presenta un valor simbólico.. A muller expresa a súa paixón amorosa, máis chea de dolor que de gozo, a súa sumisión ó seu "amigo" , ou ben a oposición da nai a ese amor. A muller diríxese á súa nai, á natureza, ó seu amado, á unha amiga confidente, etc.
-Forma das cantigas de amigo:
- o paralelismo: enlaza as estrofas de dúas en dúas, facendo que os versos da segunda estrofa sexan unha pequena variante dos versos da primeira estrofa.
- o leixaprén: consiste na repetición dos segundos versos dun par de estrofas como primeiros versos do par seguinte.
-o refrán: é a repetición dun ou máis versos ó final da estrofa, sen axeitarse á medida dos demais versos e, ás veces, tampouco á rima.
-Variedades das cantigas de amigo:
Mariñas ou barcarolas: son aquelas cantigas nas que atopamos a presencia do mar que, non só aparece como escenario, senón que aparece personificado e, moitas veces, é o interlocutor da muller.
Bailadas: son as cantigas de amigo máis ledas, e nelas exprésase a alegría de vivir e de amar, con frecuentes incitacións ó baile.
Cantigas de romaría: preséntannos o ambiente das festas campestres a carón da ermida, a moza agardando a asistencia do amigo á romería, laiándose da súa ausencia ou bailando coas compañeiras.
Albas e alboradas: son aquelas cantigas que teñen como asunto a separación dos amantes ó mencer.
Velaquí algúns exemplos:
