A cita foi ás once da mañá no parque de San Lázaro, que debe o seu nome a que alí se atopaba un Lazareto, é dicir, una leprosería.
A primeira pegada levounos ata onde se atopaba o café "El parque", alí Casares e Risco tiñan as súas tertulias xunto Tovar, Quessada, Lorenzo......Hoxe en día xa non existe ese café.
O noso guía foi Monxardín, profesor e grande amigo de Casares, así que a información dada era de primeirísima calidade.
Logo fomos ata a rúa na que viviu Casares coa súa familia, a cada paso que dabamos , Monxardín ía comentando como cada cousa cotiá lle valía a Casares como inspiración nas súas obras.
Así coñecimos como non puido viaxar ata a Unión Soviética coa súa muller e sogros porque no seu pasaporte poñía que non podía ir alí nin a Cuba, tamén que en Ourense había un señoriño (Xan da Coba) que tiña ínfulas de poeta e para que as súas poesías tiveran rima , inventaba palabras, chegando a non posuír nin una palabra entendible nas súas composicións.
Tamén nas obras de Casares estivo presente en todo momento a cidade de Ourense, e en cada lugar que percorríamos, podíamos ver os escenarios de "Ilustrísima", de "Deus sentado nun sillón azul" ou de "Xoguetes para un tempo prohibido".
Foron 20 placas as descubertas neste roteiro que estivo cheo de literatura e cariño cara un escritor que nos deixou demasiado cedo.
