Rosalía, a nosa rosa de cen follas, que segue tan viva
hoxe coma o día do seu nacemento hai 183 anos, é homenaxeada no noso centro con
este xardín, cheo de versos e cor.
Ricardo, alumno de 4º dee ESO recitou o poema "A rosa de cen follas" de Rosalía como representación da imaxe que lle queriamos dar este ano, crear un xardín de versos ao seu arredor.
A súa persoa foi tan importante en tantos campos que ata
temos no noso ceo unha estrela que leva o seu nome.
Non podemos esquecer que foi Rosalía, a primeira
muller recoñecida que quixo que o galego estivera presente nas obras escritas,
foi a pioneira do chamado Rexurdimento.
Debedes pensar que non o tivo fácil nun mundo, o
literario, dominado polos homes. Pero ela foi, sen dúbida, a primeira flor que
dou paso a xeracións de escritoras galegas.
Rosalia falou nos seus versos de emigración, de pena,
de amor, de saudade, de opresión , de caciquismo, de desigualdade ...... temas
que , desgraciadamente, non pasaron de moda.
E por isto é que necesitamos ser o que foi Rosalía,
ela foi e é a brisa que move as nosas flores, a brisa que chega do pasado para
falarnos do futuro, unha brisa que nos invita a ser rebeldes coma ela o foi, a
pensar diferente, a manifestarnos en contra da inxustiza, a ser nós mesmos sen adornos.
É desde aquí invítovos a facer que o legado de
Rosalía, a fala, os versos, a alma de Galicia, non teña que buscar un día para
ser celebrado; que sexa tan normal pensar, falar e escribir en galego que non
lle teñamos que dedicar un día á nosa Embaixadora Rosalía, nin ao día das
Letras Galegas.
Sexamos Rosalía todos os días, sexamos Rosas de Cen
Follas.
